13 Mayıs 2014 Salı

Merhaba Umut

Geçende bir öğrencim iki gözü iki çeşme test kitabının arkasına yazılar yazıyordu. Sonraki konuşmalarımız doğruladı yavruyu: yazarak rahatlıyordu ancak. Şaşırmadım elbet. Sadece O'nun yaşındaykenki halim gözümün önüne geldi, defterler boyunca yazdıklarım :)

Bir süredir, hatta epeydir de denebilir bence gayet, yazamıyor oluşumdaki rahatsızlık, ama yazsam da "nahoş şeyler çıkabilirdi" düşüncelerim karışmış durumdaydı. Şimdiyse ne olursa olsun, bi kaç cümle yazmam gerek dedim. İtiraf etmeyelim "şükür büyüktür şikayetten" 

Buarada çook güzellikler oldu elbet. Okunan kitaplar, gelen misafirler, gidilen mekanlar, tanışılan insanlar, yeni bir kurs olayları, ve elbet bahar... Yazılmalı vakitli vakitsiz... 

Harflerin sihri var elbet hayatımda. Seviyorum onları.

Yazabilmek niyetiyle, hayra uyanmak duasıyla, giderayak yalnızlığın sazına "yalnızlık Allah'ı unuttuğumuz zamanlardır" la dokunup, Zeynep kaçar :)