Bayramda tanıştık O'nunla, ve bir 25 kasımda hediye olarak elime geçti.
Elime geçti lakin okumaya takat, okumaya gücüm yoktu.
Zira yaralarımı kanatacağını biliyordum.
Yine de bu sabah aceleyle kitaplıktan çekiverdim, "çok canım yanarsa bırakıveririm" dedim
Dedim lakin bırakmak ne/na mümkün...
Her yazdığına "Bu hatun nereden tanıyor beni" demeden edemedim, edemiyorum.
Ya kalplerin hepsi bu basamakta (yazar burada level kelimesini uygun görmüş lakin Türkçeye saygısından kullanmamıştır) aynı duygular içinde
Ya hayatta şahsen hiç tanımasanız da bazılarıyla aynı duygularda olursunuz
Ve onlar duygularını kelimelere döktükçe şaşkın gözlerle bakakalırsınız.
Vücudumun su ve tuz miktarında kayıp yaşandı bugün de...
Ama ağlamaktan değil ağlayamamaktan korkmalı insan :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder