16 Eylül 2014 Salı

İç Dökümü

Dışımın kırmızısına inat
-O kadar da bakıma rağmen-
Bir tarafım kuru, ayaz.
Bir tarafım bahar besbelli,
Bir tarafım kışı bekleyen kuş.

Günler süren başağrısı,
Kabuslar...
Sonra müjdeli bir rüya,
Sonra müjdeli bir dost sesi...

Kış yüreğimin yerlisi,
Yara bandım Ra'd Suresinde gizli...
"Kalpler ancak Allah'ı anmakla mütmain olur"
Yok başka kapı iyi ki...
İyi ki ellerimden tutan Sensin Rabbim.

Bahar olacak elbet dışım,
Elbet bilmeyecekler nasıl da üşüdüğümü,
Kimleri özlediğimi...
İçimin kışına hazırım,
Hatta basbaya alışkın
Kah seccademle, kah bir kitapla...

Çocuklarım var bide...
"Hem yara bandım hem yaram" der ya şair
Öyle işte :)
Sınıfın kokusunu,
Çocuklarımın seslerini,
Gülümsemelerini
Seviyorum delice.
İyi ki hem de...
Hamdolsun ki onlar var yaralarıma merhem
-Nasıl olduğunu bilmediğim- bir mutluluk onlarım var iyi ki...

Şükürsüzlük ettimse affola Rabbim,
Elbet güzel bir hayat, içinde Sen olduktan sonra,
Samanlık seyran bize,
Yeter ki Sen bırakma,
Aslında bilirim bütün yaralarımız, yangınlarımız uzaklıktan.
Sana uzaklık kalbimizin kışlarına sebep,
İçimizin huzurunu kovan hep Sensizlik Rabbim.

Benimki bir korku,
Senin sevdana tutulamamaktan korkuyorum.
Ve kelimelere hasretimden içimin kirini işte böyle döküyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder