Geçen Zamanda...

insan hani çok okuyunca yazar derler ya...
ben okuyamadığımdan yazamıyorum da..
hissettiklerim bikaç cümle halinde twitter da yitip gidiyor
çerez halinde yazılarım...
hoş kayda değer bişiy de yazabiliyor değilim ama 
yine de kalemle dostluğum hiç bitmediki benim
hep bi dostluğum vardı
ve inşAllah hep var olacak

görüşmeyeli... 
bir babanın yokluğunu yaşadım arkadaşımda
bir baba nasıl eksik olurdu bi hayattan
ve nasıl kayar giderdi
hatıralar da gider mi öylece acaba ?
baba bu..
direk..sıcak kocaman bi el... omzuna yaslanılacak adam işte basbaya...
ve kayıp gidiyor tuttuğun el...
ve sıcaklık kayboluyor usulca...
Rabbim kaldırma kolaylığı versin bu yokluğu
ve sevdiklerimizi bizden önce almasın 
ellerimizi buz gibi bırakmasın

yine görüşmeyeli 
acılarımızın bazen nasıl da gidiverdiğini gördüm
anlık bişiyler oluveriyor...
bazen içimizi yakıp kavuranların 
Rabbimin istemesiyle bir silgiyle silinmesiyle siliniverdiğini gördüm
nasıl da güzeldir bu
(ki bunu ilk defa yaşıyor değilim belirtmeliyimki)
ve üstünde durdukça yaralarımızın kanadığını gördüm
"bırak dağınık kalsın" zaman zaman işe çook yarayan bişiydir
tekrar hayatımızda görmüş olduk


ve yine bir yolculuğun nasıl da insanı kendine getirdiğine şahit oldum
yolllar bizi "gideceğimiz yere" mi yoksa "kendimize" mi götürür ??

haydi bakalım çöz bunu :))