Neşeli Tatil Güncesi 2

Eveeet kaldığımız yerden tatil hatıralarına devam...

Bir uzak akrabamızın yakını vefat etmişti ben ordayken. Taziyeye gittik. Acı hastalık,kanser...
Bianda rahatsızlanıp birkaç ayda kötülenmiş kadıncağız. Ölümün hatırlattıkları ne tuhaf hayatımıza... Ne kadar da uzağız "ölüm" duygusuna..Sadece yaptıklarımızı, ettiklerimizi toplayıp gideceğiz sonunda..Sadece bunlar... En sevdiklerimiz, yediklerimiz, kıyafetlerimiz, yastığımız, gezdiğimiz yerler, fotoğraflarımız, tahammül edemediklerimiz... Her ne varsa geride kalacak işte. Sadece yaptığımız iyi ve kötülerle yollara, hem de uzun bir yola gideceğiz. Kalanlara neler olduğunu bilemeyeceğiz. Arkamızdan tek gelebilecek olanlar ektiklerimiz. İnsanlara iyilik ektiysek onlar, kötülük ettiysek onlar arkamızdan geliverecek, buluverecek bizi orda... Öğrettiğimiz iyiler sürüp giderken, kötülükler de adrese teslim ne yazık ki:(  Ayetler, dualar gelecek... İnsan olmak ne kadar zor... Yükleri dağlar bile kaldıramazken biz cesur davranmışız. Yaşamak zor, ölmek zor, hesap zor... Ama cennet de yine bize var, bize var nepneşeli günler, bize var Rabbimin rızası... Ouuu Allah kolaylık vere bize, yolumuzu aydınlata, arkamızdan hayrla anan çok ola !

Derken güzel günlerimizi beraber güzel geçirmek için yine toplandık bizde. Amaç beraber vakit geçirip neşelenmek... Bir gün de halalarımı evlerinde ziyaret ettim. Ben seviyorum ki insanları :) Beraber olmaktan zevk alıyorum, gülmekten, muhabbet etmekten, oynamaktan [ama lütfen birilerini çekiştirmesinler :( ] Hele de çocuklar da varsa süper :)) Yerim ben o kuzuları :) Ondan tatil güzeldi, beraber vakit geçirmek, muhabbet etmek güzeldi... Hamdolsun.

Hıımm bi eksiğim vardı evimizde kuzucuklar ve kıymetli anne babaları... Kafam bazen dayanmasa da yine de beraber olmak çok güzel olurdu kesinlikle. Onların kokusunu duyuvermek, beraber oynamak :) Kahve keyfi başka olurdu kesin sevgili ablam ve abimle :)) Ki Özlem abla "Kahve içelim" deyinceki mutluluğum görmeye değerdi... Gönül hem kahve ister hem sevdiklerini :) Ayırmak olmaz sevenleri.

Kahve demişken bir Maraş klasiği "tirşik" vardı annemciğimin menüsünde. Yemeyip yattım yanında resmen. Hatta doyamayıp gece kaçak kaçak yediğimi de itiraf etmeliyim sanırım. :) Menüler gerçekten harikaydı..Çook şımartıyolar çook... Annem resmen kaç gün basbaya misafir sandı beni. "değilim misafir" desem de severek ağırladılar sağ olsunlar. 

Yine de itiraf etmeliyim ki Bursamı, odamı, arkadaşlarımı, öğreciciklerimi velhasılı buradaki hayatımı özlemiştim. Evet çoook seviyorum ailemi, tatili ama buradaki hayatımı da çok seviyorum. Rabbim ayırmasın ve mutluluğumu daimmmm eylesin. Çalışmak, zahmet olmasa tatil olur mu hem hiç değil mi ?
İyi ki Bursam da var sevdiklerimin şefkatli kolları da :)
Hamdolsun,daim olsun Rabbim...