oll iz vel 2 :)

Nepneşeli insanlar en çok beynimizde yer edenler..
Musmutlu insanları seviyoruz en çok...
Keyifli, kahkahası bol insanları özlüyoruz...
Boşa demiş olamaz Mahir değil mi, "Ağlarım hatıra geldikçe gülüştüklerimiz" diye...



Şu önümdeki 15 gün beni korkutuyor bi kaç gündür. Çok belli etmesem de zor bi süreç olacak. Hatta durumdan kurtulmak, sorumluluklardan uzaklaşmak adına kaçmayı bile aklımdan geçirdim. Sonra iyi ki aklıma geldi;kaçmak yapamadıklarımdan daha korkunçtur... Zamanın Bedii der ki: "Cenâb-ı Hakkın insana verdiği sabır kuvvetini evham yolunda dağıtmazsa, her musibete karşı kâfi gelebilir. Fakat vehmin tahakkümüyle ve insanın gafletiyle ve fâni hayatı bâki tevehhüm etmesiyle, sabır kuvvetini mazi ve müstakbele dağıtıp,halihazırdaki musibete karşı sabrı kâfi gelmez,şekvâya başlar. Adeta-hâşâ-Cenâb-ı Hakkı insanlara şekvâ eder.Hem çok haksız bir surette ve divanecesine şekvâ edip sabırsızlık gösterir." Yani her gün insana yetecek kadar sabır verilir zaten,ne sabrınızı ne kendinizi dağıtmayın (Yazarın notu:Adam olun :) ) 

Allah'ın izniyle bu günler geçecek ve ben ne kadar pozitif bakarsam o kadar da kolay geçecek :) "Evet" dedim sonra: "olumsuz düşüncelerime elveda !"  "Her şey iyi olacak" ı çok pekiştirmeden (zira bunu beynime göndermek de hafiften bi acil durum komutu oluyor,"ne iyi olacak,kötü ne var ki?" diye afallıyor sonra :) ) ama sakin rolü yaparak, sonra rolüme çok inananarak, kafamı yapmam gerekenlere yorarak,içimden şarkılar mırıldanarak,çayımla ortalarda gezerek, doya doya tatlı yiyerek... Yani; rahatlamaya yaklaşarak geçirdim günü. 

Korkunun ecele faydası yok ! Kaçacak yer de yok ! O zaman olumlu düşüncelerimi çağırırım ben de :)) Bu olumlu halimin önümüzdeki 15 gün ve ömrümün tamamına yayılması duasıyla :))

Haa bu arada,mutlu insanlar demiştim ya yazımın başında... İşte olumlu duygular için onlara ihtiyacımız var.
Hep olsalar ya yanımızda :))