Güne neşeyle başlayıp ve öyle devam ederken, birilerinin huzuruma çomak sokmasından her şey. Ve bunu göremeyenlerin küçük çomaklarla beni daraltmalarından ihtiyacım bir terapiye..
Aslında insanların hata yapabileceklerini ve hep de doğruyu yapmak zorunda olmadıklarına olan inancımla mükemmelliyetçi ruhum iki tarafımdan çekiştirip duruyor. Kendimi yoğun hafta sonuna hazırlamak daha da önemlisi hayatı kaçırmamak için de terapi şart ! Ve ruhuma en iyi geleceklerden biri de muhakkak yazmak. Ya da uyumaktı ki bu uzun vadede sıkıntılı :) Ondan kendimi okumaya ve yazmaya vermeye karar verdim. Ha bi de mutfağa dalıp pasta böreğe girişebilirdim, malesef o da (benim dışımdaki şartlardan dolayı namümkün)
Aaa mutfak demişken uzun aradan sonra maklube yapmıştık geçende. (Madem yemek yapamıyorum, yazarım ben de :) ) Üniversite yıllarımda ara ara yapmışlığım var ama sanırım sonrasında kalmıştı anı olarak yıllarca. Ve iki kişilik maklube yaptık. Bi pilav yemeği bu kadar mı lezzetli olur hayatta ? Ayy hamdolsun enfestir işte o :)
Uğraştırsa da biraz kızartmaydı, etiydi derken sonunda hem beraber yenen hem de neşeli bir yemek çıkıyor. Neşelidir bence maklube... Beraber yeriz, güleriz, kaşıklar birbirine girer..İyidir yani :) Yine de mümkünse çok kalabalıkta yemeyeyim ben :)
Evet, çok daha iyiyim sanırım.. Hayata bide neşeli bir müzik eklerim ben şimdi.. Bi kurabiye..Bi bardak çay...Kahve...Sevdiğim bir yazar... Hımm.. :)
Kesinlikle çok daha tercihimdir hata yapılan olmak, hata yapmaktansa.. Ben kara kara düşündüreceğime.. Düşüneyim..Hiç bir acı baki kalmadığına göre.. Sorun değil... Dedim ya bi çayla geçer..Bir şarkıyla.. Bir secdeyle.. Geçer..
"oll iz vel" :)))
Ne güzel yorumlamışsın durumunu finalde, maşallah.
YanıtlaSilNe yemek yapsam öğlene diye düşünüp duruyordum, maklube mi yapsam acaba, fikir için sağol bebişim :)
bi yemek bloguna dönüşmeye niyetim yoktu ama insanlar öyle kullanıyorlar artık sanırım :)
Silbu kadar az yemek yapıp da gündeme bunlarla gelmek komik :))
yaptıysanız afiyetler ola :)
Dertlerinden kurtulmak isteyen cok büyük bir dert bulmalı kendine!! Kul olmak gibi...Kursun yiyenin bas ağrısı kalmaz ya, o hesap iste...(Serdar Tuncer)
YanıtlaSilOll iz vell kısmını cok beğendim ve kendine yaptığın terapiyi...blogu takip ederek gunluk yemek menüsü oluşturmak mümkün oluyor ayrıca,ne yapsam sorunu kalmıyor.iyi fikir, tuttum bunu :))bugun listeden waffle'i seçti bizimkiler,Thank you ;))
Ah be kardeşim. Şu maklubeyi gözüme sokmanız nedir? O pek hoş evlerde kaldığımda abilerimiz yapardı da kıymetini bilmezdim. Şimdi bir maklube yapmanım yok:(
YanıtlaSilBu arada yazıda çok güzel, çok içten.
Bence de yazmak, kendi kendine konuşmak - bir dosta dert yanmak kadar- terapidir.
Abi siz de yapabilirsiniz.Şaka değil çok kolay :)
YanıtlaSilYazılarımla alakalı yorumumu biliyorsunuz :) Yazmayı, okumayı Yaradana şükürler olsun...
Zeynep kardeş benim yapabildiğim tek mutfak faaliyeti yumurta kırmaktır. Onu da mecbur kalmadan yapmıyorum:) Ama bu maklube olayını çözecem:)
YanıtlaSilkolay gelsin :)) Yapınca "Neden bunca özlem çekip durmuşum diyeceksiniz" :))
YanıtlaSilEnfes görünüyor lakin muhabbeti daha da güzel olmuştur eminim Şifa olsun Seni çok özledim *Merve*
YanıtlaSilsen de olsaydın çoook daha neşeli olurdu emin ol :)
Silbiz de çok özledik,ben de ...